Det finst ikkje mange forfattarar som Tarjei Vesaas. At dei beste bøkene hans står i ein særklasse er greitt, men det er òg spesielt at han skreiv så mange gode bøker etter at han hadde fylt femti. Då denne boka kom ut var han 55 år, og boka vart eit nytt høgdepunkt i ein fin forfattarskap. For boka fekk han Venezia-prisen, ein europeisk litteraturpris som berre vart delt ut denne eine gongen.
Vindane er ei novellesamling, der i alle fall 9 av dei 13 novellene er glimrande. I mange av dei spelar born eller unge hovudrolla, og Vesaas viser kor godt han kan skriva frå ein ståstad heilt ulik sin eigen.
Høgdepunkta står altså i kø. Etter den ikkje heilt vellukka opningsnovella "Ein motig maur" kjem det fyrste høgdepunktet, "Den ville ridaren". Eit foreldrepar har éin unge, og han må til byen for å ta ein operasjon. Faren vert med han, og samspelet mellom far og son, der den eine berre er på bytur medan den andre veit kor alvorleg turen er, er finfint. Dei neste novellene er alle gode, og midt i boka kjem det ein topp, med "Siste-mann heim" og "Laurdagskveld". Den siste av desse er hakket betre, her møter me ein familie på fire der både mor og far er utslitne etter ei tung arbeidsveke.
Dei to beste novellene kjem heilt til slutt. "Det rare" er ei aldeles makelaus forteljing om ung erotikk, der den unge og urøynde Arne vert sitjande trongt mellom nokre jenter på ein buss, og der det viser seg at det er stor skilnad på kven ein sit trongt med. (Eitt høgdepunkt på gymnaset for lenge sidan var då norsklæraren min, Audun Lødemel, kom inn i ein norsktime og sa at no skulle han lesa "Det rare" for oss. Han brukte heile skuletimen på å lesa novella, og då han var ferdig reiste han seg og gjekk utan eit ord.)
Sluttnovella, "Tusten", handlar om ein kar som prøver så godt han kan, men som aldri kjem til å verta nokon stor arbeidskar. Den peikar (sjølvsagt) framover mot ein roman som kom fem år seinare.
Guffen tilrår.
Meir Vesaas på kulturguffebloggen
Tarjei Vesaas: Menneskebonn (1923)
Tarjei Vesaas: Sendemann Huskuld (1924)
Tarjei Vesaas: Guds bustader - (1925)
Tarjei Vesaas: Grindegard (1925)
Tarjei Vesaas: Grinde-kveld (1926)
Tarjei Vesaas: Dei svarte hestane (1928)
Tarjei Vesaas: Klokka i haugen (1929)
Tarjei Vesaas: Fars reise (1930)
Tarjei Vesaas: Sigrid Stallbrokk (1931)
Tarjei Vesaas: Dei ukjende mennene (1932)
Tarjei Vesaas: Sandeltreet (1933)
Tarjei Vesaas: Ultimatum (1934)
Tarjei Vesaas: Det store spelet (1934)
Tarjei Vesaas: Kvinnor ropar heim (1935)
Tarjei Vesaas: Leiret og hjulet (1936)
Tarjei Vesaas: Hjarta høyrer sine heimlandstonar (1938)
Tarjei Vesaas: Kimen (1940)
Tarjei Vesaas: Huset i mørkret (1945)
Tarjei Vesaas: Bleikeplassen (1946)
Ragnvald Skrede: Tarjei Vesaas (1947)
Tarjei Vesaas: Morgonvinden (1947)
Tarjei Vesaas: Tårnet (1948)
Tarjei Vesaas: Signalet (1950)
Halldis Moren Vesaas: Sven Moren og heimen hans (1951)
Tarjei Vesaas: 21 år (1953)
Tarjei Vesaas: Avskil med treet (1953)
Tarjei Vesaas: Vårnatt (1954)
Tarjei Vesaas: Fuglane (1957)
Tarjei Vesaas: Ein vakker dag (1959)
Tarjei Vesaas: Brannen (1961)
Tarjei Vesaas: Is-slottet (1963)
Tarjei Vesaas: Bruene (1966)
Halldis Moren Vesaas: Sett og levd (1967)
Tarjei Vesaas: Båten om kvelden (1968)
Fuglane (film, 1968)
Kenneth Chapman: Hovedlinjer i Tarjei Vesaas' diktning (1969)
Halldis Moren Vesaas: I Midtbøs bakkar (1974)
Halldis Moren Vesaas: Båten om dagen (1976)
Olav Vesaas: Tarjei Vesaas om seg sjølv (1985)
Is-slottet (film, 1987)
Olav Vesaas: Rolf Jacobsen - en stifinner i hverdagen (1994)
Olav Vesaas: Løynde land. Ei bok om Tarjei Vesaas (1995)
Ole Karlsen (red.): Klarøygd, med rolege drag (1996)
Over open avgrunn (film, 1997)
Olav Vesaas (red): Tarjei i tale (1997)
Olav Vesaas: A.O. Vinje. Ein tankens hærmann (2001)
Olav Vesaas: Å vera i livet. Ei bok om Halldis Moren Vesaas (2007)
Kimen (Det Norske Teatret, Oslo, 20.1.2018)
Fuglane (Riksteateret, Sogndal kulturhus, 21.3.2019)
Arne Vinje: Store spel. Soga om Vesås i verda (2020)
Fuglane (Det Norske Teatret, Oslo, 26.2.2022)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar