Trainspotting er, som me veit, ein av dei mest oppskrytte filmane i historia. Han handlar om nokre ungdommar frå Edinburgh som får godt betalt for ein narkohandel. Planen er å dela summen på fire, men ein av dei, Mark, finn ut at han vil ha alt sjølv. Då alle andre søv listar han seg ut med alle pengane, gjev ein fjerdedel til Spud, og omtrent der sluttar filmen.
Denne filmen plukkar opp tråden, tjue år seinare. Mark har budd i Amsterdam, men etter å ha fått eit mindre hjarteslag finn han ut at han må ta ein tur attende til Edinburgh. Det går sånn middels bra. Han vitjar fyrst Spud. Det går greitt, men der vert verre når han møter Sick Boy og Begbie. Ingen av dei har gløymt at Mark stakk av med pengane, og spesielt Begbie, den mest ustabile av dei, har nokre høner å plukka med han.
Filmen er langt meir sjåverdig enn Trainspotting, men det skal jo ikkje så mykje til. Den fyrste filmen slutta med lite venskap mellom dei fire; slutten her er meir harmonisk.
Guffen er lunken.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar