Det er heilt fint at krigssiglarane har fått meir merksemd dei siste åra. Det er opplagt at dei risikerte og ofra mykje, og at innsatsen deira var viktig for utfallet av andre verdskrigen. Eg såg ikkje denne filmen då han gjekk på kino, men nytta høvet då han dukka opp som ein litt utvida serie på netflix.
Viss eg på førehand skulle tippa kva ein film/serie om krigssiglarar handlar om, ville eg ikkje landa så langt herfrå. Ein sjømann forlet heimen, er med på nokre seilasar, vil eigentleg ikkje meir, må likevel handla fram, båten hans vert senka, og han overlever. Her er nokre avvik og tillegg her, sjølvsagt, men ingenting som overraskar.
Kristoffer Joner spelar ein sjømann som er langt til sjøs når krigen kjem. Han reiser saman med kameraten sin, som vert aldeles glitrande spelt av Pål Sverre Hagen. Hagen er ugift; Joner har kone og tre born i Bergen. Dei i Bergen overlever bombinga av Laksevåg og bombinga av heimen deira, sjølv om dei vert meldt døde etter eit bomberaid. Den meldinga får Joner, og han rømmer frå sjukehuset han er på (han vart lagt inn etter den obligatoriske torpederinga av båten hans). Hagen overlever krigen, greier å spora opp Joner der han går på fylla i eit land langt borte, og får han heim att.
Gode intensjonar er ikkje nok: Det vert for tradisjonelt og føreseieleg.
Guffen er lunken.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar