Forteljaren i (det meste av) denne boka er ein ung mann som bur på ein institusjon. Han har vorte oppmoda om å skriva, og han skriv seg gjennom livet sitt. Han hoppar frå tema til tema, frå hending til hending, slik at det kan ta mange sider før dei ulike hendingane vert ferdig fortalte. Han sirklar seg inn mot den ferdige livssoga si, og det er ikkje eit altfor lystig liv han fortel om.
Kortversjonen? Det er mobbing på skulen, det er krangling og drikking heime, det er vald, det er innbrot, det er drap, det er overgrep mot småjenter, osb. Det vert verre og verre, og på toppen av alt er han heile tida er han plaga av insekt og andre skapningar som romsterer rundt i kroppen hans.
Men så snur det på ei av dei siste sidene, der psykologen hans kjem med eit kommentar og eit spørsmål som gjer at me brått ikkje kan stola på noko av det me har lese. Det er eit flott og uventa grep, som rundar av ei flott bok. Eller kanskje eg burde seia flott debutbok - dette var fyrste boka til Tiller, og boka peikar framover mot dei mange andre flotte bøkene han har skrive.
Guffen tilrår.
Meir Tiller på kulturguffebloggen
Bipersonar (2003)
Innsirkling (2007)
Folkehelsa (2009)
Innsirkling 2 (2010)
Innsirkling (DNT 9.2.11)
Portrett av ein varulv (2011)
Innsirkling 3 (2014)
Kven er redd? (2015)
Begynnelser (Trøndelag Teater, 7.9.16)
Begynnelser (2017)
Flukt (2021)
Det framande landet (2022)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar