For ein fin roman. Her er mykje ubehag, men det er skrive i eit så fint og vakkert språk at songen vert mest fin og mindre vond.
Forteljaren, Agnes, er kanskje sånn ti-tolv år gamal. Ho har ein tvillingbror, Kasper. Foreldra deira fekk eit tredje barn, som døydde kort tid etter fødselen. Dette spedbarnet er med som eit du i heile romanen - av og til vender Agnes seg direkte til det. Noko av ubehaget handlar om korleis Agnes og broren reagerte då dei fekk vita at barnet døydde - dei reagerte ikkje i det heile. Det som er meir ubehageleg er når Agnes og Kasper forstår kva sex er for noko.
Familien til Agnes er ikkje altfor harmonisk. Faren har sterke meiningar og er dominerande; mora er meir med på lasset. Det vert hinta om at ho har eit forhold til ein annan, men det vert ikkje sagt rett ut, og der ligg noko av styrken i romanen: Det heile er sett gjennom augene til ei ing jente som ikkje forstår alt som skjer.
Rundt familien er det andre ungar, lærarar og lærarvikarar på skulen, ein gitarlærar, nokre rare naboar som driv revefarm, ein svensk brevven, og nokre til. Agnes likar seg ikkje heilt der ho er, og romanen sluttar med at ho prøver å koma seg vekk.
Det er altså ei fin bok. Lindstrøm skriv godt, me merkar med ein gong at dette er ein forfattar som veit kva ho vil, og veit korleis ho skal få fram det ho vil.
Guffen tilrår.
Meir Lindstrøm på kulturguffebloggen
Sexorcisten og andre fortellinger (1983)
Borte, men savnet (1988)
Kannibal-leken (1990)
Regnbarnas rike (1992)
Svømme under vann (1994)
Steinsamlere (1996)
Stedfortrederen (1997)
Jeg kjenner dette huset (1999)
Natthjem (2002)
Ingenting om mørket (2003)
Barnejegeren (2005)
Gjestene (2007)
Dager i stillhetens historie (2011)
Arkitekt (2013)
Fra vinterarkivene (2015)
Nord (2017)
Fuglenes anatomi (2019)
Vinterhest (2022)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar