Merethe Lindstrøm: Stedfortrederen (1997)

For nokre år sidan vart det laga ein relativt mislukka film om barneheimen på Bastøy. Det var ein heim for gutar, som kunne vera småkriminelle, koma frå vanskelege heimar, eller som hadde andre ting dei sleit med. Filmen, Kongen av Bastøy, lei fyrst og fremst under ein total mangel på originalitet.

Manuset til denne boka er kanskje heller ikkje så originalt, men her fungerer det likevel langt betre. Lindstrøm vekslar mellom to forteljarar. Annakvart kapittel vert fortalt av tretten år gamle Kai, som fortel i fyrsteperson. I dei andre kapitla ser me hendingane gjennom Johannes, ein lærar som arbeider på øya eitt år. For Kai er øya eit mareritt frå dag ein, medan det tek litt lengre tid før Johannes finn ut kva slags stad han er komen til.

Øya er slettes ingen idyll. Arbeidsøktene deira minner mest om konsentrasjonsleirar, og det same gjeld maten dei får. Minst ein av vaktene forgrip seg på små ungar, og det er òg klare reglar internt i guteflokken.

Lindstrøm fortel dette i eit fint, fint språk. Det er ikkje den mest poetiske boka hennar, ho briljerer ikkje like mykje språkleg her som i andre bøker, men ho manar likevel fram ei kjensle av korleis livet på denne barneheimen var.

Guffen tilrår.

Meir Lindstrøm på kulturguffebloggen
Sexorcisten og andre fortellinger (1983)
Borte, men savnet (1988)
Kannibal-leken (1990)
Regnbarnas rike (1992)
Svømme under vann (1994)
Steinsamlere (1996)
Jeg kjenner dette huset (1999)
Natthjem (2002)
Ingenting om mørket (2003)
Barnejegeren (2005)
Gjestene (2007)
Dager i stillhetens historie (2011)
Arkitekt (2013)
Fra vinterarkivene (2015)
Nord (2017)
Fuglenes anatomi (2019)
Vinterhest (2022)
Når vi synger (2023)