Merethe Lindstrøm: Fra vinterarkivene (2015)

Dei siste åra har det vorte vanleg at forfattarar skriv sjølvbiografiske romanar. Det er ikkje ein trend eg har kasta meg over, nokre slike bøker har imponert meg lite, andre har imponert meg så lite at eg har lagt boka vekk relativt raskt.

Denne romanen er annleis. Éin viktig grunn kan vera at dei fleste personane er namnlause, det handlar mykje om "du" eller "han" osb. Ein annan viktig grunn er språket til Lindstrøm. I lange, poetiske setningar dreg ho lesaren inn i teksten, ho skapar ei god stemning, ho skapar ein tekst eg som lesar vil vera i.

Dei to hovudpersonane i boka vil skapa kunst. Ho vil skriva, han er biletkunstnar. Dei har lite pengar, men det er ikkje det viktige for dei. Han slit i tillegg med psyken, og er ein ustabil person å vera saman med. Rundt denne forteljinga kjem glimt frå oppveksten hennar - ho fortel om den fråverande faren og den rastlause mora, som flyttar og flyttar. Når eg-personen vert eldre vert ho like rastlaus, og flytter ofte.

Så det er ei bok med mange tema, men det viktigaste, det som går igjen gjennom heile boka, er kjærleik. Sjølv om den mannlege hovudpersonen er vanskeleg å leva saman med, er det tydeleg at eg-personen vil gå svært langt for å halda på han.

Guffen tilrår.

Meir Lindstrøm på kulturguffebloggen
Sexorcisten og andre fortellinger (1983)
Borte, men savnet (1988)
Kannibal-leken (1990)
Regnbarnas rike (1992)
Svømme under vann (1994)
Steinsamlere (1996)
Stedfortrederen (1997)
Jeg kjenner dette huset (1999)
Natthjem (2002)
Ingenting om mørket (2003)
Barnejegeren (2005)
Gjestene (2007)
Dager i stillhetens historie (2011)
Arkitekt (2013)
Nord (2017)
Fuglenes anatomi (2019)
Vinterhest (2022)
Når vi synger (2023)