Merethe Lindstrøm: Arkitekt (2013)

Dette er ei glimrande samling noveller. Spesielt uventa er det ikkje, Lindstrøm er ei av dei leiande forfattarane i landet, og noveller er ein sjanger ho beherskar svært bra, for å seia det mildt.

Handlinga i dei seks novellene er relativt daglegdags. Det store med novellene er alt det som ikkje vert sagt. På same måte som hovudpersonane manglar me heile tida litt informasjon, og uroa hovudpersonane kjenner smittar difor over på oss. Me veit ikkje om det er noko farleg med gjestane i nabohytta på campingplassen - det veit heller ikkje ho som har teke inn der etter ein motorstopp, men ho kjenner på seg at det er eit eller anna. Dei to som ryddar i huset til ein som nett er død (truleg av ei ulukke, det kjem ikkje fram) oppdagar brått at den to-tre år gamle dotter til ein av dei er vekke, og det er ikkje berre dei to som er urolege for at noko alvorleg kan ha skjedd.

Lindstrøm greier å skapa denne stemninga av di ho er ein stor novellist. Ho skriv så suverent, ho har eit så glitrande språk, og det er ei stor glede kvar gong eg les ei av bøkene hennar.

Guffen tilrår.

Meir Lindstrøm på kulturguffebloggen
Sexorcisten og andre fortellinger (1983)
Borte, men savnet (1988)
Kannibal-leken (1990)
Regnbarnas rike (1992)
Svømme under vann (1994)
Steinsamlere (1996)
Stedfortrederen (1997)
Jeg kjenner dette huset (1999)
Natthjem (2002)
Ingenting om mørket (2003)
Barnejegeren (2005)
Gjestene (2007)
Dager i stillhetens historie (2011)
Fra vinterarkivene (2015)
Nord (2017)
Fuglenes anatomi (2019)
Vinterhest (2022)
Når vi synger (2023)