Jon Fosse: Det andre namnet (2019)

For ei flott bok. Jon Fosse skriv slik berre han kan, og manar fram nokre fabelaktige skildringar og situasjonar. Me er stader me har vore før, både i skrivestil og handling, men kor ufatteleg flott det er. Boka inneheld to delar av det som skal verta ein septologi, og viss resten av det verket held like høgt som nivå som her er det berre å gle seg.

Eg-personen er biletkunstnaren Asle. Han bur i Dylgja, nokre timar nord for Bjørgvin. Han bur og arbeider åleine, men har litt kontakt med naboen Åsleik. Han har ein god ven i Bjørgvin, ein annan kunstnar som heiter Asle. Romanen opnar med at Eg-Asle køyrer til Dylgja, før han kjem på at han må køyra tilbake til Bjørgvin for å sjå korleis den andre Asle har det. Han andre har det ikkje såg godt, det er hakket før han frys i hel. Eg-Asle reddar han, får han etter mykje møye til lækjarvakta, og etter kvart kan eg-Asle reisa attende til Dylgja, saman med hunden til han andre Asle.

Asle kjem med mange tilbakeblikk, både til gode og vonde dagar. Han saknar kona si, Ales, som døydde for mange år sidan. Han tenkjer tilbake på barndomen, der idyllen vart broten på ekkelt vis. Han tenkjer på samtalar med han andre Asle, og samtalar med Åsleik. Når han fortel om eigen kunst snakkar han mykje om lyset i bileta, om mørket i bileta, og bruker mange gonger uttrykket "Det lysande mørket". Svenske Leif Zern har skrive ei bok om diktinga til Fosse, og den boka heiter Det lysande mørket. 

Ja, boka er skriven utan punktum, og boka er skriven i denne repeterande stilen til Fosse, men eg fattar ikkje at det er noko å gjera eit poeng av. Det går heilt fint å lesa ei bok utan punktum, og det treng heller ikkje vera slik at ein forstår alt. Er den andre Asle ein verkeleg person, eller er det berre Asle i eit tidlegare liv, eit liv då han drakk? Ho som anten heiter Guro eller Silje, og bur i nummer 3 eller nummer 5 - er det ei kvinne Asle møtte då han drakk, sjølv om han ikkje hugsar noko, eller blandar ho han saman med ein annan Asle? Det er ikkje så viktig.

Guffen tilrår.

Meir Fosse på kulturguffebloggen
Raudt, svart (1983)
Stengd gitar (1985)
Blod. Steinen er (1987)
Naustet (1989)
Flaskesamlaren (1991)
Bly og vatn (1992)
To forteljingar (1993)
Prosa frå ein oppvekst (1994)
Gitarmannen (1997)
Eldre kortare prosa (1998)
Morgon og kveld (2000)
Det er Ales (2004)
Melancholia (2004)
Leif Zern: Det lysande mørket (2005)
Andvake (2007)
Cecilie N. Seiness: Jon Fosse. Poet på Guds jord (2009)
Jente i gul regnjakke (2009)
Olavs draumar (2012)
Soga om Fridtjov den Frøkne (2013)
Kveldsvævd (2014)
Eskil Skjeldal og Jon Fosse: Mysteriet i trua (2015)
Morgon og kveld (Nationaltheatret, Oslo, 4.12.2015)
Eg er ein annan (2020)
Eit nytt namn (2021)
Jan H. Landro: Jon Fosse. Enkelt og djupt (2022)
Kvitleik (2023)
I svarte skogen inne (Det Vestnorske Teatret, Bergen, 2.6.2023)