Jon Fosse: Gitarmannen (1997)

Denne boka var jolegåve frå Samlaget i 1997. Eg reknar med at dette er noko forlag gjer ofte, kanskje kvart år - lagar ei bok som (vanlegvis) ikkje kan seljast i bokhandel. Det står i alle fall slik i føreordet/jolehelsinga frå forlagssjefen.

Boka er ein monolog, der gitarmannen snakkar og syng om livet sitt. Han kjem frå utlandet. Han har stått mykje på gatene og sunge. Han har sjeldan med seg mykje pengar heim, men han greier seg sånn nokolunde. Han bur i eit uthus. Han har ein son, men mora til sonen tok han med seg då ho flytta. 

Det er ikkje det beste livet, og det skin gjennom at inst inne er han ikkje nøgd med det han har fått til. Samstundes gjer han det han trivst med - han spelar gitar, han syng. 

Det er ein fin tekst. Det er ikkje heilt i toppklassen til Fosse, det er noko uforløyst over det heile, men me merkar likevel fort at det er Fosse som skriv. 

Guffen tilrår. 

Meir Fosse på kulturguffebloggen
Raudt, svart (1983)
Stengd gitar (1985)
Blod. Steinen er (1987)
Naustet (1989)
Flaskesamlaren (1991)
Bly og vatn (1992)
To forteljingar (1993)
Prosa frå ein oppvekst (1994)
Eldre kortare prosa (1998)
Morgon og kveld (2000)
Det er Ales (2004)
Melancholia (2004)
Leif Zern: Det lysande mørket (2005)
Andvake (2007)
Cecilie N. Seiness: Jon Fosse. Poet på Guds jord (2009)
Jente i gul regnjakke (2009)
Olavs draumar (2012)
Soga om Fridtjov den Frøkne (2013)
Kveldsvævd (2014)
Eskil Skjeldal og Jon Fosse: Mysteriet i trua (2015)
Morgon og kveld (Nationaltheatret, Oslo, 4.12.2015)
Det andre namnet (2019)
Eg er ein annan (2020)
Eit nytt namn (2021)
Jan H. Landro: Jon Fosse. Enkelt og djupt (2022)
Kvitleik (2023)
I svarte skogen inne (Det Vestnorske Teatret, Bergen, 2.6.2023)