Jon Fosse: Kveldsvævd (2014)

Ei glimrande bok, aldeles glimrande. Boka er den tredje i ein trilogi, og om bok nummer to, Olavs draumar, skreiv eg at styrken til Fosse ligg i språket. Slik er det her òg. Sjølve historia er fort referert. Ales tenkjer på mor si, Alida, som gjekk i Bjørgvin og leitte etter Asle. Ho veit ikkje at han er død, men det veit Åsleik, som bur på staden Alida vaks opp. Han tilbyr ho båtskyss heim att, og på vegen spør han om ho vil slå seg til hjå han, saman med son sin. Ho takkar ja.

Det er meir enn dette, sjølvsagt, men dette er historia i grove trekk. Fosse vekslar litt mellom før og no, mellom røynd og fantasi, men ikkje verre enn at det er lett å hengja med. Og det er lett å verta riven med av språket. Fosse repeterer, han strekar under, han har lange setningar der det florerer av komma, og det er nesten synd at boka er så kort som ho er - rundt 60 sider.

Det er eit fantastisk punktum for ein fantastisk trilogi. Andvake, opningsboka, kom så langt tilbake som til 2007, så eg anar konturane av ein framtidig drøymekveld, der eg finn fram dei tre bøkene og les dei samanhengande. Eg gler meg alt.

Guffen tilrår.

Meir Fosse på kulturguffebloggen
Raudt, svart (1983)
Stengd gitar (1985)
Blod. Steinen er (1987)
Naustet (1989)
Flaskesamlaren (1991)
Bly og vatn (1992)
To forteljingar (1993)
Prosa frå ein oppvekst (1994)
Gitarmannen (1997)
Eldre kortare prosa (1998)
Morgon og kveld (2000)
Det er Ales (2004)
Melancholia (2004)
Leif Zern: Det lysande mørket (2005)
Andvake (2007)
Cecilie N. Seiness: Jon Fosse. Poet på Guds jord (2009)
Jente i gul regnjakke (2009)
Olavs draumar (2012)
Soga om Fridtjov den Frøkne (2013)
Eskil Skjeldal og Jon Fosse: Mysteriet i trua (2015)
Morgon og kveld (Nationaltheatret, Oslo, 4.12.2015)
Det andre namnet (2019)
Eg er ein annan (2020)
Eit nytt namn (2021)
Jan H. Landro: Jon Fosse. Enkelt og djupt (2022)
Kvitleik (2023)
I svarte skogen inne (Det Vestnorske Teatret, Bergen, 2.6.2023)