Morgon og kveld (Nationaltheatret, Oslo, 4.12.2015)

Jon Fosse seier han har slutta å skriva dramatikk. I dei åra han i hovudsak skreiv drama skreiv han òg romanar, og Morgon og kveld (2000) er ein av dei aller, aller beste romanane hans, kanskje den aller beste. Denne romanen har vorte dramatisert, og det var ei vellukka framsyning.

Romanen handlar om fiskaren Johannes. Me følgjer han på dei to sikraste dagane i livet hans - dagen han vert fødd, og dagen han døyr. Slik er det òg her, sjølvsagt. Anne Marit Jacobsen er den einaste skodespelaren på scena, og har ei rein forteljarrolle - ho fortel om desse dagane, og om korleis Johannes tenkte der og då. Nokre gonger les ho direkte frå ei bok, eit grep eg sleit med å sjå logikken bak, all den tid ho også er forteljar dei gongene ho legg frå seg boka.

Benedicte Maurseth er den andre som viser seg på scena, men ho held seg mest i bakgrunnen. Så mykje står og fell på Jacobsen. Ho gjer ein grei jobb, men eg sat att med ei kjensle av at andre kunne gjort dette minst like godt. Dels av di ho aldri briljerer, dels av di ho rett som det er bruker bokmålsord i staden for nynorskorda i manus. Alle andre som var involvert i stykket, medrekna scenograf og regissør, er frå Hardanger, så det burde la seg gjera å finna ein skodespelar frå Vestlandet, i alle fall, som kunne bera dette stykket betre.

Når det er sagt, var det likevel ein strålande kveld. Teksten er fabelaktig, der Johannes snakkar med bestevenen sin, Peter, med kona Erna, og der han, i dei setningane som gjorde sterkast inntrykk i boka, møter dottera Signe på vegen mellom husa deira. Både Peter og Erna er døde, og mot slutten, i nokre like gripande setningar, fortel Peter Johannes at han er sendt ut for å gjera overgangen lettare for Johannes, for å fortelja han kva som ventar han no.

Guffen tilrår.

Meir Fosse på kulturguffebloggen
Raudt, svart (1983)
Stengd gitar (1985)
Blod. Steinen er (1987)
Naustet (1989)
Flaskesamlaren (1991)
Bly og vatn (1992)
To forteljingar (1993)
Prosa frå ein oppvekst (1994)
Gitarmannen (1997)
Eldre kortare prosa (1998)
Morgon og kveld (2000)
Det er Ales (2004)
Melancholia (2004)
Leif Zern: Det lysande mørket (2005)
Andvake (2007)
Cecilie N. Seiness: Jon Fosse. Poet på Guds jord (2009)
Jente i gul regnjakke (2009)
Olavs draumar (2012)
Soga om Fridtjov den Frøkne (2013)
Kveldsvævd (2014)
Eskil Skjeldal og Jon Fosse: Mysteriet i trua (2015)
Det andre namnet (2019)
Eg er ein annan (2020)
Eit nytt namn (2021)
Jan H. Landro: Jon Fosse. Enkelt og djupt (2022)
Kvitleik (2023)
I svarte skogen inne (Det Vestnorske Teatret, Bergen, 2.6.2023)