Tidlegare i år kom romanen Kvitleik ut. Forteljaren i romanen har køyrt seg langt ut i skogen, og då han køyrer seg fast går han lengre innover i skogen for å finna hjelp.
Dette stykket kan vel reknast for teater-versjonen av Kvitleik. Scenen er midt i rommet, og det går midtgangar i begge vegar, slik at dei fire skodespelarane kan flytta seg i eit kors. I tillegg går/spring dei av og til innimellom rekkjene med publikum.
Handlinga er ikkje heilt lik, men også her møter eg-personen ei kvitkledd kvinne, og han møter foreldra sine. Den svartkledde mannen frå romanen er erstatta av ein trompetist. Det er ikkje det einaste som har endra seg. I romanen opplevde eg forteljaren som langt meir stabil og nedpå enn tilfellet er her. Han ropar, han skrik, han er langt meir oppskjørta og fortvila enn forteljaren i romanen.
Det er sikkert feil å samanlikna roman og drama, men for meg fungerte romanen langt betre. Det er noko uforløyst over dette, og det tek aldri heilt av.
Guffen er lunken.
Meir Fosse på kulturguffebloggen
Raudt, svart (1983)
Stengd gitar (1985)
Blod. Steinen er (1987)
Naustet (1989)
Flaskesamlaren (1991)
Bly og vatn (1992)
To forteljingar (1993)
Prosa frå ein oppvekst (1994)
Gitarmannen (1997)
Eldre kortare prosa (1998)
Morgon og kveld (2000)
Det er Ales (2004)
Melancholia (2004)
Leif Zern: Det lysande mørket (2005)
Andvake (2007)
Cecilie N. Seiness: Jon Fosse. Poet på Guds jord (2009)
Jente i gul regnjakke (2009)
Olavs draumar (2012)
Soga om Fridtjov den Frøkne (2013)
Kveldsvævd (2014)
Eskil Skjeldal og Jon Fosse: Mysteriet i trua (2015)
Morgon og kveld (Nationaltheatret, Oslo, 4.12.2015)
Det andre namnet (2019)
Eg er ein annan (2020)
Eit nytt namn (2021)
Jan H. Landro: Jon Fosse. Enkelt og djupt (2022)
Kvitleik (2023)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar