Einar Ullestad: Det leikar på Solfeng (1980)

Nja. Dette er ei høgst lokal bok. Eg var i utgangspunktet litt skeptisk, men las ho av di eg skriv ein artikkel om far til forfattaren. Under lesinga kom det mange moment eg kan ta med i den artikkelen, mellom anna om då faren viste Arne Garborg rundt på Voss. Boka var i det heile langt betre enn eg trudde, og med litt strengare redigering kunne dette faktisk vorte retteleg bra.

Nokre manglar er openberre. Ullestad var ikkje gamle karen då familien Bernhoft Osa flytta inn i nabolaget, og han vart ein nær ven av Sigbjørn Bernhoft Osa. Mot slutten av boka står det fleire korte kapittel om Osa, og det ligg litt på sida av det boka eigentleg handlar om. Det burde òg vore fleire presise dateringar av det han skriv om, og omtalane av eit par folk går langt, langt utover grensene for kva som burde koma på prent. Boka var skriven i ei tid då det ikkje var etiske retningsliner å støtta seg på, men ho var ikkje skriven i ei tid utan folkeskikk.

Men her er altså òg mykje som fungerer. Boka handlar om oppvekståra til Ullestad, og han skriv godt om familien, om korleis han gradvis plukka opp meir kunnskap, og om korleis det var å veksa opp nær Vangen. Han var fødd i 1908, og hadde ein far (Anders) som var sentral i mykje og mangt i kulturlivet på Voss, og som òg var vertskap for fleire kjende personar.

Guffen er lunken.