Lyset fra sjokoladefabrikken (2020)

 

Dag Johan Haugerud lagar flotte filmar, og denne er ikkje noko unntak. Det er ein svært roleg film, der kameraet gjerne står i ro lenge (i tydinga lenge), og der me berre ser ei av dei kvinnene som snakkar saman. Og det er kvinner som snakkar saman - eg trur ikkje me høyrer ei einaste mannleg røyst i filmen.

Dei snakkar om mykje rart, sjølvsagt, men to tema vender tilbake: Dei prøver å skriva ein song til bryllaupet til ei me aldri ser (og som like godt avlyser bryllaupet), utan altfor stort hell. Dei har altfor ulik innfallsvinkel til denne songen.

Det andre temaet er meir alvorleg. Mora til Ingrid er nyleg død, ho fekk lungebetennesle etter å ha site for lenge ute i kaldt vêr då ho skulle sjå Ingrid og dottera i akebakken. Nokre meiner at Ingrid burde tenkt meir på mora si, andre meiner at mora var gamal nok til å tenkja sjølv. Ingrid ser ut til å meina at ho hadde noko skuld, i alle fall, ho prøver heile tida å få andre til å seia at ho var skuldfri.

Filmen er finfin. Han varar om lag ein time, det er stort sett samtaling heile tida, med unntak av to sekvensar som nesten fungerer som pausar. Dialogane og replikkane er midt i blinken, og skodespelarane imponerer.

Guffen tilrår.

Meir Haugerud på kulturguffebloggen
Den som er veldig sterk, må også være veldig snill (roman, 2002)
Thomas Hylland Eriksen og origamijenta (film, 2005)
Hva jeg betyr (roman, 2011)
Som du ser meg (film, 2012)
Enkle atonale stykker for barn (roman, 2016)
Barn (film, 2019)