Mot slutten av denne boka vert David og Kathe Sackler kalla inn til ei kongresshøyring. Etter å ha høyrt forklaringane deira seier Jim Cooper, ein kongressmann frå Tennessee "Watching you testify makes my blood boil. I'm not sure that I'm aware of any family in America that's more evil than yours."
Sackler-dynastiet vart grunnlagt av dei tre brørne Arthur, Mortimer og Raymond. Arthur var den leiande av dei tre. Alle var rimeleg dyktige dokterar, men Arthur var i tillegg ein drivande god marknadsførar. Dei gjorde store (som i STORE) pengar på dette, og brukte pengane godt: Dei donerte store gåver til museum, universitet og andre, mot at namnet Sackler vart godt synleg.
Dette endra seg då neste generasjon Sackler, etterkomarane til Mortimer og Raymond, utvikla OxyContin. Salstrikset her var at pasientane kunne få eit jamt tilsig av oksykodon, eit opioid som minner om morfin og heroin. Mange (som i MANGE) dokterar skreiv ut reseptar på OxyContin, og sjølv om Sackler hadde sagt at pasientane ikkje ville verta avhengige, var det akkurat det som skjedde. Dei får difor ein stor del av skulda for den store opioid-epidemien i USA. Sidan årtusenskiftet har rundt ein halv million amerikanarar mista livet i denne epidemien, og mange fleire er skada for livet. Sackler-familien har heile tida hevda seg uskuldige - truleg av di dei har tent enorme (som i ENORME) summar på dette. Det er såleis ikkje rart at Cooper reagerte som han gjorde.
Keefe fortel denne historia på ein grei måte. Boka er langt meir interessant i den fyrste delen, der han fortel om korleis dei bygde opp dynastiet. Den siste tredelen vert for oppramsande, der han skriv for mykje og for detaljert om dei mange rettssakene dei er innblanda i.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar