Sakarias og Elisabet har flytta frå kvarandre etter at son deira døydde, 12 år gamal. På jolaftan har dei avtala å gå saman til grava til sonen, og då dei er ferdige der vert dei (etter kvart) samde om å feira jol saman. Om natta skjer det noko merkeleg - begge opplever at sonen kjem innom for å vitja dei, der dei ligg i høvisk avstand i dobbelsenga.
Tiller har sagt at den episoden er inspirert av noko han sjølv opplevde mange år tidlegare. Det stemmer sikkert, men den hendinga er likevel mindre vellukka. Noko anna som ikkje fungerer godt, i alle fall ikkje i den fyrste delen av boka, er overgangane frå ein forteljar til ein annan. Boka vert fortald av foreldra og sonen Johannes, og det vekslar gjerne midt i ei setning. I den fyrste delen av boka var desse overgangane litt tilgjorte og kunstige, seinare flyt det betre.
Bortsett frå dei innvendingane er det ei fin bok. Tiller hoppar i tid og rom, og viser oss meir og meir av det som skjer/har skjedd. Det er mykje krangling, og mykje går ut over Johannes. Foreldra vil gjerne at han skal vera meir aktivt og verta kjend med fleire; sjølv har han mest lyst til å kle seg ut som den jenta han inst inne (truleg) er.
Guffen tilrår.
Meir Tiller på kulturguffebloggen
Skråninga (2001)
Bipersonar (2003)
Innsirkling (2007)
Folkehelsa (2009)
Innsirkling 2 (2010)
Innsirkling (DNT 9.2.11)
Portrett av ein varulv (2011)
Innsirkling 3 (2014)
Kven er redd? (2015)
Begynnelser (Trøndelag Teater, 7.9.16)
Begynnelser (2017)
Det framande landet (2022)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar