Gabriel Hallvardsson vert fødd i april 1889. Mora døyr i barselseng, og faren døyr nokre år seinare. Gabriel veks opp på gard, men han ser ikkje føre seg eit liv som bonde. Han vil skriva, han vil dikta. Han går to år på Avaldsnes folkehøgskule, han får tidleg gjeve ut diktsamlingar, og han skjønar at det er diktar han skal vera.
Forteljinga om Gabriel er sterkt inspirert av livet til Ragnvald Vaage, bestefar til Lars Amund Vaage. Ragnvald Vaage gjekk rett nok på Voss folkehøgskule, men bortsett frå det stemmer svært mykje. Både Gabriel og Ragnvald reiste til Askov højskole i Danmark; den mest grundtvigske av alle folkehøgskular.
Det er ei fin forteljing, der Vaage briljerer i språkføringa. I historia er det fletta inn glimt frå den tidlege norskdomstida, der nokre forfattarar vert sette veldig høgt. Boka er ikkje like bra heile vegen, nokre av kapitla vert litt lange, men her er fleire høgdepunkt. Opningskapitlet, der faren (og onkelen) til Gabriel ror over fjorden etter dokter til mor til Gabriel, er glimrande, og det same gjeld skildringa av tida på Avaldsnes.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar