The Banshees of Insherin (2022)

For ein fin film. Det aller meste stemmer - historia er god, dialogen er midt i blinken, skodespelarane er perfekte, her er ting å le av og ting å grina av, osb. Eg er ikkje spesielt oppdatert på nye filmar, men skal eg døma ut frå det som vert vist på den lokale kinoen er dette gull blant gråstein. 

Me er på ei øy utanfor den irske vestkysten, i 1923. På fastlandet er det borgarkrig; på øya Insherin er det heller ikkje fred. Den godt vaksne musikaren Colm vil ikkje lenger vera ven med den noko yngre og litt enklare Pádraic. Den yngste skjønar ikkje kva og kvifor, og vert ikkje klokare av svara han får. Pádriac prøver å verta ven med Colm igjen, og Colm vert så irritert at han seier at no må det vera slutt: Kvar gong Pádriac snakkar til han i framtida, kjem han til å skjera av seg ein finger. Det er tullete nok i seg sjølv, men for ein felespelar er det jo ikkje så lurt å missa fingrar på venstrehanda. 

Karakterane rundt desse to glitrar òg. Pádriac bur saman med systera, som er eit fast punkt i livet hans. Bartenderen snakkar med både Pàdriac og Colm, kvar for seg. Den endå enklare Dominic snakkar med dei fleste, og det gjer òg faren hans, som er politimann. Den litt hekse-aktige Mrs. McCormick viser seg i mange av dei sentrale scenene. 

Guffen tilrår.