Tomas Espedal: Elsken (2018)

Me er i relativt vanleg Espedal-terreng her. Hovudpersonen er forfattar, han bur i Bergen, han er glad i damer, han er glad i å drikka, han er glad i å gå. Hovudpersonen heiter like godt Jeg, slik at det er lett å tenkja at Espedal hentar inspirasjon frå eige liv.

Jeg har bestemt seg for å dø. Han vil leva eitt år til. Han møter ei kvinne, ho vert gravid, og han vert i tvil om han verkeleg vil gjera slutt på livet sitt. Slutten på boka er ørlite open, han er på veg ut på ei bru, og han tenkjer på kva han skal gjera når han kjem til det høgaste punktet på brua.

Lenge er dette svært bra. Espedal skriv jo så godt og flott, og den fyrste halvdelen av boka er finfin. Men det skjer eit eller anna rundt midten av boka, det fengar ikkje like mykje, det flyt ikkje like godt.

Guffen er lunken.

Meir Espedal på kulturguffebloggen
En vill flukt av parfymer (1988)
Hun og jeg (1991)
Biografi (glemsel) (1999)
Dagbok (epitafer) (2003)
Brev (2005)
Gå. (Eller kunsten å leve et vilt og poetisk liv) (2006)
Imot kunsten (2009) 
Litteratursymposiet i Odda, 2010
Imot naturen (2011)
Bergeners (2013)
Mitt privatliv (2014)
Året (2016)
Lyst (2022)