Peter Guralnick: Last Train to Memphis (1995)

Det finst biografiar, og så finst det biografiar. Eg las denne for rundt femten år sidan, etter å ha lese mykje varmt om han. Eg har ikkje noko nært forhold til Elvis, anna enn at eg er sånn litt over middels interessert i rocknroll-historia. Eg har vore på Graceland, eg har vore i Sun Studio, eg har vore på Elvis-busstur i Memphis, og eg kjenner til alt snakket om at han berre feika sin eigen død.

Men dette er altså noko heilt anna. Kvar det geniale ligg er eg ikkje heilt sikker på. Det er dels av di Guralnick har gjort eit glimrande og omfattande kjeldearbeid, der han elegant vekslar mellom nye intervju og samtidige skriftlege kjelder. Det er dels av di Guralnisk skriv svært lett og godt. Men det er kanskje mest av di han har eit så godt driv i forteljinga. Han stoppar opp med det det bør stoppast ved, han går fort vidare ved mindre viktige ting. Og det er ein fryd å lesa denne boka.

Boka dekkjer tida fram til Elvis reiste i militæret i 1958. Dei mest spanande åra er frå han debuterer som plateartist og vert superstjerne, fram til han pendlar til Hollywood for å laga dårlege filmar. Ein nøkkelperson i denne utviklinga er manageren hans, Colonel Tom Parker, som gjev ein komplett god ein i musikk eller utvikling eller kvalitet - han tenkjer berre på pengar. Ein annan nøkkelperson er Gladys, mor til Elvis, som døyr i 1958. Elvis var einebarn, og var svært nært knytt til mora. Og nokre tredje nøkkelpersonar er alle damene han etter kvart vassar i.

Resten av livet til Elvis vert presentert i del to av denne biografien. Det tek ikkje mange dagane før eg kastar meg over den.

Guffen tilrår.

Meir Elvis på kulturguffebloggen
West, West og Hebler: Elvis, What Happened? (1977)
Gail Brewer-Giorgio: Is Elvis Alive? (1988)
Peter Guralnick: Careless Love (1999)
Alanna Nash: The Colonel (2003)
Elvis (2022)
Priscilla (2023)