Du veit litt kva du får når du opnar ei ny bok av Tomas Espedal, men denne gongen er boka annleis: Dette er nærmast ei fotobok, der alle sidene har same formgjeving som framsida til venstre: Øvst er det eit foto i liggjande format; nedst er det ein kort tekst. Tekstane er tidvis glimrande, og gledeleg nok er også fotografia svært bra.
Espedal komponerer bileta sine godt. Han likar best å fotografera innandørs, skriv han ein stad i boka, og sjølv om her er nokre utandørsbilete, er det flest interiørbilete. Av og til fotograferer han familien sin eller venane sine, andre gonger er bileta utan folk. Her er mange bilete av senger, og her er mange bilete av arbeidsbord. Desse er godt ordna, han framstår som ein person som vil ha orden rundt seg. Bøkene ligg i fine stablar; dei mange bileta på veggen bak eitt av arbeidsborda er heilt i lodd og vater.
Tekstane krinsar rundt tema Espedal ofte skriv om - det handlar om skriving, det handlar om kjærleik, det handlar om sakn. Det er korte tekstar, sjeldan meir enn fem-seks korte liner, men han seier mykje med desse få orda. "Å bo alene. Det er å bo sammen med de som er borte".
Guffen tilrår.
Meir Espedal på kulturguffebloggen
En vill flukt av parfymer (1988)
Hun og jeg (1991)
Biografi (glemsel) (1999)
Dagbok (epitafer) (2003)
Brev (2005)
Gå. (Eller kunsten å leve et vilt og poetisk liv) (2006)
Imot kunsten (2009)
Litteratursymposiet i Odda, 2010
Imot naturen (2011)
Bergeners (2013)
Året (2016)
Elsken (2018)
Lyst (2022)
25. oktober 2014
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar