Per Petterson: Mitt Abruzzo (2021)

 

Denne boka har fått ei, ja, sprikande mottaking. Mange meldarar har vore godt nøgde, medan ein meldar i BT slakta boka totalt. Eg forstår ikkje heilt kva humør han må ha vore i. Det er ei fin bok.

Utgangspunkta er at Petterson har køyrt seg fast med romanen han skreiv på. Sjølv om han lot Klassekampen trykkja eitt kapittel i 2019, har han lagt boka vekk. Her skriv han fleire gonger at han er ferdig som skjønnlitterær forfattar no, og han prøver seg i staden i ei meir sjølvbiografisk dagboksform. Det fungerer heilt fint.

Han vekslar mellom det heilt basale, altså dagleglivet me alle lever i, og den litterære verda. Vekslinga kan godt skje i ei og same innførsle - han kan skriva om vedhogst eller snømoking, før han går over til å skriva om store leseopplevingar han har hatt. Han ser seg ofte tilbake, fortel om oppvekst og tida på Tronsmo, han fortel om møte med forfattarar i inn- og utland. Han fortel om korleis han angrar på å ha takka ja til å vera med på Litteraturfestivalen på Lillehammer. 

Boka dekkjer om lag eit halvt år, og sluttar den dagen han fyller 69 år. Det er ingen alder for ein forfattar, og me får tru at han ikkje sluttar heilt.

Guffen tilrår.  

Meir Petterson på kulturguffebloggen
Aske i munnen, sand i skoa (1987)
Ekkoland (1989)
Det er greit for meg (1992)
Til Sibir (1996)
I kjølvannet (2000)
Ut og stjæle hester (2003)
Månen over Porten (2004)
Jeg forbanner tidens elv (2008)
Jeg nekter (2012)
Menn i min situasjon (2018)
Ut og stjæle hester (film, 2019)