Per Petterson: Menn i min situasjon (2018)

Av og til, når eg les ei ny bok av ein norsk forfattar, tenkjer eg at ho eller han må vera ein av dei beste forfattarane i landet. Men når eg les ei ny bok av Per Petterson, tenkjer eg av og til at han må vera den aller beste forfattaren i landet. Han har gjeve ut ei rekkje flotte romanar, denne plasserer seg fint i den rekkja. Måten han manar fram ei stemning på dei fyrste sidene er glimrande.

Me er i kjent Petterson-farvatn. Hovudpersonen er Arvid Jansen, ein forfattar som for eit år eller to sidan miste fleire familiemedlemmar i ei ulukke. Kona har òg flytta ut, saman med dei tre døtrene deira. Arvid slit med alt dette, han går frå bar til bar og frå kvinne til kvinne. Dei dagane han har ansvar for døtrene prøver han å ta seg saman, utan at det alltid er like vellukka.

Det er stort sett glitrande litteratur, dette. Petterson skriv så flott, og dei lange setningane med mange komma heng så flott saman. Det er seks år sidan sist Petterson kom med ny bok, og me får verkeleg vona at det ikkje vert like lenge til neste gong.

Guffen tilrår.

Meir Petterson på kulturguffebloggen
Aske i munnen, sand i skoa (1987)
Ekkoland (1989)
Det er greit for meg (1992)
Til Sibir (1996)
I kjølvannet (2000)
Ut og stjæle hester (2003)
Månen over Porten (2004)
Jeg forbanner tidens elv (2008)
Jeg nekter (2012)
Ut og stjæle hester (film, 2019)
Mitt Abruzzo (2021)