Ut og stjæle hester (2019)

 

Per Petterson har skrive mange fine bøker, og dette er ein av dei finaste. Det ligg ingen automatikk i at gode bøker vert gode filmar, og det er kanskje ekstra vanskeleg med eit bok som denne. Det er mykje handling å ta tak i, javisst, men noko av det mest solide med boka er språket, med sine uvanleg sterke poetiske vendingar. 

Filmen kjem godt frå denne oppgåva. Filmen er regissert av Hans Petter Moland, som greier å fanga stemninga i boka. Det går i eit behageleg tempo, han har valt ut gode og sterke skodespelarar, og til og med fargebruken skapar assosiasjonar til romanen. 

Det handlar om notid og fortid. Trond har mist kona si, og flyttar ut på bygda, ikkje langt frå der han budde ei tid saman med far sin rett etter krigen. Han møter Lars, og skjønar gradvis at dette er den same Lars-en som han møtte som ung gut. Lars ber på eit vondt minne frå barndommen, frå det året han og Trond budde i same bygd, og Trond har heller ikkje berre gode minne frå tida med faren. Forholdet mellom far og son er finfint skildra, og det er òg forholdet mellom dei vaksne Trond og Lars.

Filmen er spelt inn i utlandet, i eit landskap som ligg langt frå det austlandske eg ser føre meg at historia i romanen skjer. Det gjer ingenting, naturbileta er fine, og akkurat her minte det heile om ein annan fin film eg nett såg om fedre og søner, A River Runs Throught It. 

Guffen tilrår. 

Meir Petterson på kulturguffebloggen
Aske i munnen, sand i skoa (1987)
Ekkoland (1989)
Det er greit for meg (1992)
Til Sibir (1996)
I kjølvannet (2000)
Ut og stjæle hester (2003)
Månen over Porten (2004)
Jeg forbanner tidens elv (2008)
Jeg nekter (2012)
Menn i min situasjon (2018)
Mitt Abruzzo (2021)