Ingvild H. Rishøi: Stargate (2021)

Rishøi er ein glimrande forfattar. Ho har tidlegare gjeve ut tre finfine novellesamlingar, men imponerer like mykje i denne romanen. Det er ei joleforteljing, og ei joleforteljing av den litt triste typen.

Det heile vert fortalt av Ronja, som kan vera rundt ti år. Ho bur saman med systera, 16 år gamle Melissa, og den litt ustabile far deira, truleg ein stad på austkanten i Oslo. Faren har ikkje fast jobb, men lovar døtrene at han skal tena litt pengar, slik at dei kan få ei fin jol saman. Han får seg jobb som joletreseljar, og det går bra nokre dagar. Pengane vert ikkje brukte på jol, pengane vert brukte på puben Stargate.

Den eldste systera var tidleg klar over at det var slik det kom til å gå. Men Ronja, som altså fortel historia, trur framleis på det faren seier, og drøymer om at alt skal verta bra. Det vert det ikkje, men det er slik boka sluttar: Ronja drøymer om at faren skal koma tilbake til dei to, og då vert framtida så lys at dei må bruka solbriller.

Det er altså ei finfin bok. Rishøi har så til dei grader kontroll, både på språket og på korleis ho skal fortelja historia si. 

Guffen tilrår. 

Meir Rishøi på kulturguffebloggen
La stå (2007)
Historien om fru Berg (2011)
Vinternoveller (2014)