Det angrar eg slettes ikkje på. Musikken hans har endra seg sidan sist eg såg han - det var litt meir trøkk denne gongen. Det er heilt greitt, og han har jo med seg eit a-lag av musikantar, men samstundes var det stas dei tre-fire gongene han spelte noko frå dei fyrste platene. Dei songane opna gjerne med berre vokal og kassegitar, før dei andre kom inn, og for min del kunne det godt vore fleire slike akustiske og rolege songar.
Akkurat den preferansen kan òg skuldast at eg likar dei fyrste platene best. Der er både tekstane og det musikalske uttrykket betre. I gamle dagar var det òg meir prating frå Bjella, og den pratinga har jo òg ein eigen sjarm. Men musikken - med fare for å fornærma dei andre er det Geir Sundstøl som dreg det tyngste lasset. Han er på så god fot med gitaren at det nærmast vert som ein eigen kroppsdel.
Guffen tilrår.
Meir Bjella på kulturguffebloggen
Sævelid, Voss (12.7.12)
USF, Bergen (29.1.14)
Vossajazz 2014
Hedleberget, Voss (24.6.15)
Voss kulturhus (21.4.16)
USF, Bergen (4.12.16)
Kan nokon gripe inn (Det Norske Teatret, Oslo, 28.1.17)
Jordsjukantologien nr. 1 (2017)
Fiskehuset (2021)
Kvemmadokkje, Ulvik (16.7.22)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar