Dette er ei fin bok. Handlinga er lagt til 1989, omtrent då den politiske todelinga av Europa smuldrar opp. For mange vart dette eit skilje, der framtida truleg ville verta mykje betre enn fortida. Eg-personen i boka er midt i livet. Han likar ikkje heilt det han ser av seg sjølv, same om han ser framover eller bakover. Han er på veg ut av eit ekteskap, mor hans har nett fått vita at ho har kreft, og han slit med å rettferdiggjera at han var med i AKP i 70-åra.
Den einaste måten han prøver å løysa desse problema på, er gjennom alkohol. Og gjennom å vitja mor si, som har reist til Danmark for å sjølv finna ut korleis ho skal takla livet som kreftsjuk. Det er ingen god idé - mellom dei to er det ein usynleg vegg som har bygt seg opp i årevis, og som ikkje kan fjernast berre av di mora er sjuk.
Petterson fortel dette på ein god og truverdig måte. Annakvart kapittel er eit tilbakeblikk, eit grep som ikkje er heilt uvanleg, men som fungerer fint her. Fortida og samtida vert på dette viset synlege parallelt, slik at me gradvis vert kjent med korleis eg-personen var på ulike tider i livet. Det er ein lågmælt prosa, som får fint fram at eg-personen både er og var svært usikker på eigne vegner.
Guffen tilrår.
Meir Petterson på kulturguffebloggen
Aske i munnen, sand i skoa (1987)
Ekkoland (1989)
Det er greit for meg (1992)
Til Sibir (1996)
I kjølvannet (2000)
Ut og stjæle hester (2003)
Månen over Porten (2004)
Jeg nekter (2012)
Menn i min situasjon (2018)
Ut og stjæle hester (film, 2019)
Mitt Abruzzo (2021)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar