Jan Roar Leikvoll: Bovara (2012)

Dette er den tredje romanen til Leikvoll, og det er lett å sjå slektskapen til dei to fyrste bøkene. Det er dystert, hovudpersonen er ein ung mann som lengtar etter noko meir, og her er både død og anna vondskap.

Handlinga er lagt til eit kloster. Eg-personen i boka, gartnaren Frrok, går mykje for seg sjølv og vert sett på som ein raring, men har ei så flott songstemme at han likevel vert vist ein viss respekt. Den einaste han har eit nært forhold til, Flori, har isolert seg i tårnet sitt for å skriva av ei bok. Dei to har arbeidd saman i hagen, men no må Frrok arbeida åleine. Ein dag oppdagar han ei ung jente som tek seg over gjerdet inn i klosterhagen. Ho ser etter Flori, og Frrok gøymer henne i kjellaren. Han seier heile tida at Flori snart kjem, men det gjer han jo ikkje. Gradvis oppdagar Frrok at han har makt over jenta, og det er ei kjensle og ei erfaring han set pris på.

Det er ei flott bok. Det er dystert, her er fleire scener som kan vera ubehagelege å lesa, men det er skrive så klokt og fint. Det vakre språket står i stor kontrast til innhaldet, og eg vert igjen minnt på kor tragisk det er at Leikvoll ikkje vart eldre enn førti år. 

Guffen tilrår.

Meir Leikvoll på kulturguffebloggen
Eit vintereventyr (2008)
Fiolinane (2010)
Songfuglen (2013)
Forkynnaren (2015)
Heimatt (2019)