Jan Roar Leikvoll: Songfuglen (2013)

Jan Roar Leikvoll fekk berre skrive fire bøker før han døydde i 2014. Eg har lese to av bøkene hans før, og likte begge svært godt. Denne var ikkje like fengande.

Handlinga er lagt til ein by, der både personnamn og skildringar av byen sender tankane i retning av det gamle Aust-Europa. Det er kaldt, det er relativt dystert, og det er lite av materiell velstand. I byen bur det berre kvinner og jenter; alle menn og gutar vert forviste til eit liv utanfor bymurane. Om nettene prøver dei å koma seg inn i byen, men vert drivne attende.

Jakoba bur saman med mor si. Ho er eigentleg ein gut, og det gjer ho sjølvsagt alt ho kan for å skjula. Ho har ei uvanleg fin songrøyst, og tek songtimar hjå ei eldre dame. Jakoba vert forelska i tenaren til songlæraren, men dei får ikkje noko langt og godt forhold. Jakoba kjenner seg redd, ho kjenner seg trua, og rømmer frå byen.

Språket er framleis godt, sjølv om eg gjerne kunne tenkt meg betre korrekturlesing. Det er sjølve forteljinga som ikkje fengar, eg vert ikkje dregen like sterkt inn i forteljinga som i dei to andre bøkene.

Guffen er lunken.

Meir Leikvoll på kulturguffebloggen
Eit vintereventyr (2008)
Fiolinane (2010)
Bovara (2012)
Forkynnaren (2015)
Heimatt (2019)