Eg las ein stad at dette stykket fungerte dårleg som teater, av di det berre er to menn som sit og snakkar ved eit bord. For meg er det ein merkeleg ting å seia - eit slikt stykke kan fungera godt, så lenge samtalen deira er interessant. Her er samtalen aboslutt interessant.
Dei to, Black (ein farga) og White (ein kvit) møtte kvarandre for litt sidan. Eller møtte kvarandre - White prøvde å kasta seg framfor ekspresstoget Sunset Limited; Black stoppa han. Under heile stykket sit dei i den litt lugubre leilegheita til Black. Det er han som stiller spørsmål og driv samtalen vidare, White er litt meir reservert.
Dei snakkar mykje om religion - Black er truande; White er avvisande. Dei snakkar mykje om velstand - Black bur i ein fattig del av byen; White er ein noko meir velståande professor. For Black er livet heilag; White har ikkje så mykje tru på det.
Og slik går no dagan. Dei er aldri oppøste eller sinte, men dei er usamde om det meste. Det fengar, det er spanande. Det er stort sett korte replikkar, men av og til kjem Black med lengre historier frå fortida si. Eg skulle gjerne sett dette stykket.
Guffen tilrår.
Meir McCarthy på kulturguffebloggen
The Orchard Keeper (1965)
Outer Dark (1968)
Child of God (1973)
Suttree (1979)
Blood Meridian (1985)
All the Pretty Horses (1992)
The Crossing (1994)
The Stonemason (1995)
Cities of the Plain (1998)
No Country for Old Men (2005)
The Road (2006)
No Country for Old Men (film, 2007)
The Road (film, 2009)
The Passenger (2022)
Stella Maris (2022)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar