Elvis kunne velja og vraka. Han fekk alt og alle han peika på, og gjorde stort sett som han ville. Slik var det òg med Priscilla. Han var ti år eldre enn henne, og dei møtte kvarandre då han var i militæret i Tyskland. Far hennar var yrkesmilitær. Elvis likte det han såg, men han hadde òg eit visst utbyte av å snakka med ho. Foreldra hennar likte kontakten dårleg, men han snakka godt for seg og fekk lov til å treffa ho av og til. Merkeleg nok gjekk dei òg med på at ho skulle flytta inn på Graceland for å gå det siste året på high school.
Det var ikkje nokon dans på roser for Priscilla. Her merka ho kven som var sjefen, og at ho (og alle ja-mennene hans) måtte gjera som han ville. Han reiste på turné og vassa i damer, han reiste til Hollywood og vassa i damer; ho sat heime og kjeda seg. Dei gifta seg, fekk ei dotter, og glei lengre og lengre frå kvarandre.
Dette vert fortalt på ein heilt grei måte. Me ser det heile frå hennar side, der glansbiletet av Elvis falmar meir og meir. Samstundes er ho glad i han, og lét seg overtala til å halda fram litt til. Sjølv om det vert i meste laget då Elvis trur at han kan lesa seg til eit betre liv. Slik sett er filmen ei god motvekt til Elvis-filmen frå året før.
Guffen tilrår.
Meir Elvis på kulturguffebloggen
West, West og Hebler: Elvis, What Happened? (1977)
Gail Brewer-Giorgio: Is Elvis Alive? (1988)
Peter Guralnick: Last Train to Memphis (1995)
Peter Guralnick: Careless Love (1999)
Alanna Nash: The Colonel (2003)
Elvis (2022)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar