Mank (2020)

 

Citizen Kane er framleis den aller beste filmen. Denne filmen handlar om Herman Mankiewicz, som skreiv manus til filmen, saman med Orson Welles. For det var akkurat det han gjorde. Dei drøfta prosjektet, Mankiewicz reiste vekk frå Los Angeles og skreiv eit utkast, som deretter vart endra av Welles. Mankiewicz sa i utgangspunktet frå seg all kreditering, men angra seinare på det. Welles likte det nok dårleg, men gjekk med på at dei delte krediteringa i rulletekstane.

Mankiewicz skriv manus i Victorcille, der han ligg til sengs etter eit beinbrot. Store delar av filmen er tilbakeblikk, der me ser korleis han drikk altfor mykje, og korleis alkoholforbruket hans bryt ned all velvilje folk har mot han. Han vert ein favoritt hjå den mektige William Randolph Hearst, og spesielt hjå kjærasten hans, Marion Davies. Manuset er inspirert av livet deira, men begge er rimeleg høflege mot Mankiewicz etter at dei har lese det og sett filmen, sjølv om det er opplagt at dei likte filmen dårleg.

Filmen er solid. Det er filma i svart-kvitt, slik Kane var, og filmen har i det heile ei stemning som minner om Kane. Her er nokre scener som minner om Kane, som glaset som fell mot golvet, og skiltet som svingar seg i vinden. 

Guffen tilrår. 

Meir Welles på kulturguffebloggen
Citizen Kane (1941)
The Magnificent Ambersons (1942)
Den tredje mann (1949)
Touch of Evil (1958)
Pauline Kael m.fl.: The Citizen Kane Book (1971)
Charles Higham: Orson Welles. The Rise and Fall of an American Genius (1985)
Robert L. Carringer: The Making of Citizen Kane (1985)
James Naremore (red.): Orson Welles's Citizen Kane (2004)
Me and Orson Welles (2008)
Harlan Lebo: Citizen Kane (2016)
They'll Love Me When I'm Dead (2018)