Stephen Morris: Fast Forward (2020)

 

Denne boka er den andre delen av ein sjølvbiografi. Del ein, som kom i fjor, var finfint, så eg hadde store voner til denne. Diverre er ikkje boka like god. Det er freistande å skulda på det han skriv om - i den fyrste boka skreiv han om tida si i det suverene bandet Joy Division; her handlar det om tida i det langt mindre interessante New Order. 

Han skriv heller ikkje like godt her. I det fyrste bandet kom humoren av seg sjølv, her verkar det som han prøver altfor hardt på å vera morosam. Det er, som alle veit, ein svært dårleg strategi. Han skriv òg altfor, altfor detaljert om dei ulike rytmeboksane og keyboarda og datamaskinene han skaffar seg. 

Det vert òg tydeleg utover i boka at han (og sambuaren, seinare kona) Gillian Gilbert verkeleg var dei to andre i New Order. Det er Hook og Sumner som tek dei verkelege avgjerdene, og det verkar som om Morris har altfor stor respekt for dei. Han kvir seg for å kritisera dei, og når han gjer det legg han gjerne til ei setning om at alle kan ha dårlege dagar, osb. Her er mykje dop og drikking (i alle fall ei stund), her er mange og dyre plateinnspelingar, her er litt om Hacienda-klubben (som var eit stort pengesluk), og så bortetter. Her er mykje interessant, men det tek liksom aldri heilt av.

Guffen er lunken. 

Meir Joy Division/New Order på kulturguffebloggen
Here are the Young Men (konsertfilm, 1982)
Chris Ott: Unknown Pleasures (2004)
Control (film, 2007)
Peter Hook: The Hacienda. How Not to Run a Club (2009)
Kevin Cummins: Joy Division (2010)
Peter Hook: Unknown Pleasures. Inside Joy Division (2012)
Ian Curtis: So This Is Permanence (2014)
Bernhard Sumner: Chapter and Verse (2014)
Kevin Cummins: New Order (2015)
Peter Hook: Substance. Inside New Order (2016)
Jon Savage: This Searing Light, The Sun and Everything Else (2016)
Stephen Morris: Record Play Pause (2019)
Kevin Cummins: Joy Division, Juvenes (2021)