Romanen er full av tilbakeblikk, der mannen tenkjer tilbake på livet sitt - det han har gjort, og det han ikkje har gjort. Desse tilbakeblikka tek meir plass enn hendingane i Minsk (trur eg). Der er to store vendepunkt - den eldste sonen hans døyr under langrennstafetten under OL på Lillehammer, og han skil seg frå kona si. Han kjem tilbake til desse fleire gonger, og han tenkjer like mykje på stafetten som den døde sonen.
Det er ei klok og god bok. Smith skildrar det heile på imponerande vis, og har total kontroll på stoffet. Den eine gongen det glipp litt er når han er på veg ned til frukost på hotellet, og korkje han eller ein annan gjest finn ut kvar heisen går frå. Elles var dette svært, svært bra.
Guffen tilrår.
Meir Smith på kulturguffebloggen
Manhattan Skyline (2007)
Austerrike (2009)
11 meter (2020)
Entusiasme og raseri (2021)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar