Sam Inglis: Harvest (2003)

Denne bokserien er jamt over finfin. Ulike forfattarar skriv om éin LP (evt. album), og står fritt til å velja innfallsvinkel sjølv. Det er både ein styrke og ein veikskap - er vinklinga god vert gjerne boka god, medan ei mindre god vinkling ikkje er like interessant. Denne boka bommar diverre litt.

Det kan rett nok skuldast at det ikkje er lenge sidan eg las den fine Young-biografien til Jimmy McDonough, men det var ikkje så mykje nytt i denne boka. Inglis brukar lang tid på å fortelja om karriera til Young fram til Harvest kom i 1972, og fortel òg litt om dei neste åra (då dei beste platene til Young kom). Så skriv han om dei ulike songane på plata, og det er det. Han har ikkje snakka med Neil Young sjølv, slik tilfellet er i fleire av dei andre bøkene, og han kjem heller ikkje med så mange nye innsikter eller fakta. 

Han skriv rett nok at Harvest er den eine Young-plata du kan finna i kva platesamling som helst, mest grunna "Heart of Gold", den einaste Young-singelen som har toppa hitlistene. For dei som berre kjenner Young frå denne plata kan det vera ei grei bok. Inglis legg ikkje skjul på at det finst langt meir interessante Young-plater, og det kan jo vera med på å senda nye lyttarar i endå meir spanande retningar. For Young var dette ei plate han sleit med å verta ferdig med, det tok tjue år før det kom ein verkeleg oppfølgjar. Det var òg om denne plata han kom med det mest vidgjetne sitatet sitt - "Heart of Gold" var "the song that put me in the middle of the road. Traveling there soon became a bore, so I headed for the ditch. A rougher ride, but I saw more interesting people there".

Guffen er lunken.

Meir Neil Young på kulturguffebloggen
Scott Young: Neil and Me (1984)
Jimmy McDonough: Shakey (2002)
Durchholz og Graff: Neil Young. Long May You Run (2010)
Waging Heavy Peace (2012)
Koengen, Bergen (1.8.2014)
Special Deluxe (2014)
Sharry Wilson: Young Neil (2014)