Hovudpersonen i boka, Mette, har ein far som arbeider som flygeleiar. Dei to har eit nært forhold, og dottera har stor glede av å vera med faren på mørkerommet. Denne interessa for bilete og biletkunst fører ho til ein kunstskule i Skottland. Der trivst ho godt, men då ho får melding om at faren, som altså har slite med kreft, ligg på det siste, reiser ho heim.
Dei fyrste to tredelane av boka er litt opp og ned. Kapitla der Karlsvik fortel om far og dotter har er fine. Dottera bruker foto-interessa til faren til å fortelja om livet hans, også om åra før ho vart fødd. I mange av historiene vert nokon fotograferte, slik at det av og til verkar som om ho blar seg sakte gjennom eit fotoalbum, og fortel om bileta ho ser. Innimellom alt dette kjem det nokre kapittel og avsnitt der Karlsvik verkar mest interessert i å visa kva ho kan om mørkerom, og kva ho kan om ulike tekniske ting. Desse delane fengar mindre. Det tek seg opp i den siste tredelen av boka, der Karlsvik fortel om tida i Skottland og sjukdomen til faren.
Guffen er lunken.
Meir Karlsvik på kulturguffebloggen
Vindauga i matsalen vender mot fjorden (2005)
Flytårn (2007)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar