Odd W. Surén: Den som skriver (2013)

Dette var merkeleg. Eg har sansen for Surén, og dette er i tillegg ei bok som har fått svært rosande omtalar. Eg gleda meg til å lesa ho, men vart skuffa heilt frå opninga. Det fenga ikkje, det var keisamt, og eg var på nippet til å leggja boka frå meg. Men det skjedde noko midt i boka, og derfrå og ut svinga det meir.

Eg-personen, Corr, er den som skriv. Han bur i Blokk, eit samfunn som minner litt om 1984, og som minner litt om eit fengsel. Ingen har reell fridom, og alle har respekt eller fryktar han som skriv. Han er den eine historieskrivaren deira, og skriv kvar dag ned alt som har hendt. Språket hans er avgrensa. Han bruker lang, lang tid på å presentera både seg og samfunnet, på å skriva om kva han driv med, og på folk han har kontakt med.

Det er seige saker, men det snur når ein framand brått dukkar opp. Han har eit langt rikare språk, og han er ikkje redd. Han snakkar fritt, og fortel om eit land som er meir spanande, meir fargerikt og betre på alle måtar. Alle i Blokk følgjer han til det andre landet. Den einaste som vert att er Corr. Fleire frå det nye landet vitjar han og prøver å få han til å flytta, men han vert verande i Blokk, heilt åleine.

Guffen er lunken.

Meir Surén på kulturguffebloggen
Fanger og opprørere (1985)
Tyranner og tjenere (1989)
Taushetens fortrolige (1993)
Ansikter og navn (1997)
Dråper i havet (1998)
Diskrete kulisser (2000)
Kometenes øyeblikk (2001)
Knuseverk (2003)
Dødsmåter (2006)
Adgangstegn (2007)
For hva det er verdt (2010)
Usynlig for verden (2015)
Krem med et hint av kuruke (2017)
Hvis vi lever neste år (2019)
Høvlingsmonn (2021)
Fall (2023)