Odd W. Surén: Diskrete kulisser (2000)

Dette er ei fin novellesamling. Surén skriv som vanleg godt, og hovudpersonane har mykje til felles: Dei er oftast menn, dei er hatande og skeptiske, dei er tiltaks- og arbeidslause, og dei gjer seg sjølv store gjennom å snakka andre ned. Eller rettare - å tenkja andre ned. Dei fleste har ikkje mykje kontakt med andre menneske.

Det er ikkje dei lystigaste skjebnane me får høyra om, altså, men det er likevel rett som det er litt å smila av. I novella "Musene" fortel til dømes eg-personen om korleis han tok seg av mor si då ho vart sjuk. Han las avisene for ho, men fann ut at han måtte retusjera nyhenda litt, slik at ho ikkje vart trist. Bombinga av Irak omtalte han som eit fyrverkeri FN hadde gjeve Saddam Hussein og Maddam Hussein i gåve. At temperaturen på jorda steig kom av at folk ville gjera livet lettare for borna på Grønland. Og så bortetter.

Guffen tilrår.

Meir Surén på kulturguffebloggen
Fanger og opprørere (1985)
Tyranner og tjenere (1989)
Taushetens fortrolige (1993)
Ansikter og navn (1997)
Dråper i havet (1998)
Kometenes øyeblikk (2001)
Knuseverk (2003)
Dødsmåter (2006)
Adgangstegn (2007)
For hva det er verdt (2010)
Den som skriver (2013)
Usynlig for verden (2015)
Krem med et hint av kuruke (2017)
Hvis vi lever neste år (2019)
Høvlingsmonn (2021)
Fall (2023)