Odd W. Surén: For hva det er verdt (2010)

Dette er fyrste boka eg les av Surén. Eg har likevel lese mykje av det han har skrive, han har meldt mange bøker for Dag og Tid, der han òg ofte skriv korte, løgne tekstar til ferske foto. Han skreiv òg gode artiklar for Allkunne den tida eg arbeidde der, slik at eg venta meg eigentleg ei velskriven og god bok, med litt å le av. Det var akkurat det eg fekk; det einaste måtte vera at det var langt meir å le av enn eg hadde venta.

Eg-personen, Jan Olav Valen Grinde, er i femtiåra. Han bur i ei bygd ved kysten i Hordaland, og er rimeleg bitter. Han har ingen vener i bygda, mest av di han har ei god evne til å leggja seg ut med alt og alle. Han arva garden for nokre år sidan, og har leigd ut store delar av jorda til kolonihagar, eller parsellhagar, som han sjølv insisterer på å kalla det. Tilhøvet til leigetakarane er dårleg, men verst av alt er tilhøvet til den nærmaste naboen. Det aller verste er at han, etter at han bygde huset sitt, fann ut at han ville ha sin eigen tilkomstveg, parallelt med tilkomstvegen til Valen Grinde. Det er velkjent at dei hatar kvarandre, men det er ikkje slik alle trur: "Min vei ligger ikke parallelt med hans vei fordi jeg hater ham, jeg hater ham fordi han har lagt sin vei parallelt med min."

Det skal altså ikkje så gode grunnar til for at han legg folk for hat. Han reknar med at alle snakkar om han, og at alle snakkar negativt om han. Han reknar òg med at han er så intelligent at han forstår kva alle andre vil, men denne oppfatninga får seg ein knekk når ein ung, kvinneleg masterstudent, som skal skriva oppgåve om dei som bruker kolonihagane, flytter inn med campingvogna si på tunet hans.

Det er ei god bok. Surén skapar eit godt bilete av eit dårleg naboskap, og av ein bitter og inneslutta mann. Grepet med å la Valen Grinde vera forteljar i boka er godt, sidan han har eit så forkvakla syn på seg sjølv, og på alle rundt seg. Det er eit godt utgangspunkt for strålande komikk, og her er altså mykje å humra og le av i denne boka.

Guffen tilrår.

Meir Surén på kulturguffebloggen
Fanger og opprørere (1985)
Tyranner og tjenere (1989)
Taushetens fortrolige (1993)
Ansikter og navn (1997)
Dråper i havet (1998)
Diskrete kulisser (2000)
Kometenes øyeblikk (2001)
Knuseverk (2003)
Dødsmåter (2006)
Adgangstegn (2007)
Den som skriver (2013)
Usynlig for verden (2015)
Krem med et hint av kuruke (2017)
Hvis vi lever neste år (2019)
Høvlingsmonn (2021)
Fall (2023)