Alf van der Hagen: Kjell Askildsen. Et liv (2014)

Eg har ikkje lese mykje av Kjell Askildsen, men det eg har lese har eg likt godt. Eg likte òg godt samtaleboka van der Hagen laga med Dag Solstad, så då eg fann denne i eit boksal var det lett å slå til.

Det var eit godt kjøp. Det er ei god form van der Hagen har funne. Han har (over tid, i dette tilfellet) etablert eit godt forhold til han han skriv om, og her er det teke med intervju han har gjort med Askildsen for relativt lenge sidan. Askildsen snakkar fritt om alt mogeleg, og gjev van der Hagen svar når han spør. Alle spørsmål er ikkje like viktige for Askildsen, men når dei handlar om litteraturen hans er han heilt konsentrert, og det verkar som om han er meir oppteken av å formulera seg presist der. Og denne presise formuleringsemna er jo noko som kjenneteiknar han.

Det handlar òg mykje om det ikkje-skrivande livet hans, men ikkje for mykje. Han fortel om både kone og born, men mest fortel han om foreldra. Forholdet til faren ser ut til å ha prega han stort. Askildsen vaks opp i Mandal, men kom seg vekk så fort han kunne. Det vart for innestengt og religiøst for han. Dette skriv han gjerne om, og det vart ikkje alltid teke like godt opp av foreldra.

Guffen tilrår.

Meir Askildsen på kulturguffebloggen
Alt som før (1994)
Vennskapets pris (2015)

Meir van der Hagen på kulturguffebloggen
Dialoger (1993)
Dialoger II (1996)
Dag Solstad. Uskrevne memoarer (2013)