2016 var eit hardt år for Patti Smith. Ho får melding om at venen og musikkprodusenten Sandy Pearlman har fått hjerneslag. Ho vitjar han på sjukehuset i California, der han ligg i koma. Eks-kjærasten og forfattaren Sam Shepard er òg dårleg, og Smith vitjar han i Kentucky, der ho hjelper han med å fullføra romanen The One Inside. Det er presidentval i USA, og det går som kjent heller ikkje så bra. Og heilt mot slutten av året fyller ho 70 år, noko ho ikkje ser fram til.
Ho vitjar Pearlman i samband med at ho held tre konsertar i San Francisco. Etter desse konsertane reiser ho sørover langs kysten, og tek inn på motellet Dream Inn. Utover i boka refererer ho mange draumar, og ho snakkar av og til med dette skiltet. Nokre gonger er det uklart om det ho fortel om er røyndom eller draum. At ho drøymer seg vekk er ikkje så rart, etter eit slikt år kan det vera greitt å søkja tilflukt ein annan stad.
I California dreg ho til ein kafe som heiter WOW, og der kjem ho i snakk med tre-fire ungdomar som diskuterer romanen 2666 av Roberto Bolano. Ein av ungdomane, Ernesto, møter ho gong etter gong gjennom boka.
Det er ein finfin bok. Smith skriv som vanleg svært godt - ho sløser ikkje med orda, og dei ho bruker bruker ho godt.
Guffen tilrår.
Meir Patti Smith på kulturguffebloggen
Just Kids (2010)
Woolgathering (2011)
M Train (2015)
Devotion (2017)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar