Ny memoarbok frå Patti Smith, ny fin leseoppleving. Ho fortel om samtidige opplevingar, men skriv òg mykje om ting ho har opplevd tidlegare, og ho referer mange av draumane sine.
Nokre ting går att. Ho drikk mykje kaffi. Ho reiser, og kjem heim att (til New York). Ho les. Ho skriv om lesing. Og ho skriv om ting. Små ting, små gåver ho har fått, eller små gåver ho skal gje til folk ho kjenner (eller til døde forfattarar ho set høgt). Dette er noko av det mest fascinerande med boka, korleis ho har god råd, og korleis ho bur i eit land der velstand er noko som skal vera synleg - og så er det altså desse små tinga som er viktigast for ho. Små steinar, små smykke. Og god kaffi.
Ho skriv om gode vener ho møter, men skriv òg mykje om dei ho har mist. Mest skriv ho om ektemannen Fred Smith, som døydde for over tjue år sidan, men ho skriv òg mykje og varmt om far sin.
Og det heile er uvanleg velskrive. Det er eit enkelt, men uvanleg vakkert språk. Ei flott bok.
Guffen tilrår.
Meir Patti Smith på kulturguffebloggen
Just Kids (2010)
Woolgathering (2011)
Devotion (2017)
Year of the Monkey (2019)
20. oktober 2015
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
denne boken smakte ikke godt
SvarSlett