Denne romanen opnar litt for traust. Det tek seg opp om lag halvveges, men Djønne bruker litt for lang tid på å få på plass premissane for det som skal skje.
Det handlar om ein familie der det meste har gått galt. Faren var eineherskar då tvillingane budde heime. Seinare drap han mor deira. Den eine guten har vore i fengsel og på sjukehus, og den andre har vorte ekstremt kristen. Faren tørna galen etter at han vart åleine, og fyller både hus og tun med steinhaugar.
Han eine guten vert sett fri, og han andre bestemmer seg for å køyra frå Vestlandet til Oslo for å henta han. Tanken er å omvenda han på vegen, men det går ikkje bra. Vel framme ved heimfjorden møter dei fyrst naboen og deretter faren, og det vert ein rimeleg valdeleg slutt på boka.
Djønne har eit litt arkaisk språk, med mange korte setningar. Av og til vert det poetisk og fint, andre gonger fengar det ikkje like mykje.
Guffen er lunken.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar