Isak bur saman med mora, ein stad litt ute på landet. Han kan vera rundt ti-tolv år, og har det ikkje spesielt godt. Han ser at mora ikkje er frisk, men han er så lojal mot henne som ho greier. På skulen har han berre éin eigentleg ven, men den venskapen skrantar litt. Isak vert kanskje mest av alt dregen mot den litt mystiske og litt skumle naboen, ein relativt ung mann som spanderer kjeks og tyggis på Isak, og som likar å lukta på håret til Isak. Naboen har òg ein kjærast som kjem innom av og til; ho er heile tida snill med Isak, sjølv om han er så sosialt usikker at han ikkje veit korleis han skal ta mot.
Det er ein flott roman Tjønn har skrive. Språket er som vanleg relativt knapt, med ein vakker og poetisk snert. Der er heile tida ei litt uhyggeleg stemning, og eg venta heile tida på at noko rimeleg uhyggeleg skulle skje. Det gjer det for så vidt òg, mot slutten vert trådane samla, og historia får ein fin, og i alle fall for meg uventa, slutt.
Guffen tilrår.
Meir Tjønn på kulturguffebloggen
Eg kom for å elske (2002)
Lyden av noen som dør 2008)
Så vakker du er (2013)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar