Ei fin og enkel bok. Hovudpersonen, Henrik, er i dei tidlege tenåra. Den sommaren boka (i hovudsak) handlar om opplever han både det verste og det beste han har vore gjennom.
Han bur saman med mora, og den siste tida har òg onkelen hans, Simon, budd saman med dei. Simon har vore som ein far for Henrik, dei har gjort mykje kjekt i lag, men no er det slutt på det: Simon er kreftsjuk, og har ikkje lenge igjen. Den beste veninna til Henrik, Kjersti, er på ferie i Danmark, og han fortel Simon at dei er litt kjærastar, og at dei så vidt har kyssa kvarandre. Når Kjersti kjem heim frå ferien skjer alt han drøymt om (og litt til), og han har det betre enn nokon gong. Bortsett frå at Simon døyr.
Boka er skriven for ungdom. Tjønn har full kontroll over språket, med enkle setningar får han fram mange kjensler, både hjå dei han skriv om og dei han skriv for. Det er ei fin bok, som Tjønn fekk Brageprisen for.
Guffen tilrår.
Meir Tjønn på kulturguffebloggen
Eg kom for å elske (2002)
Lyden av noen som dør 2008)
Kvar dag skal vi vere så modige (2021)
5. mars 2020
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar