Garrison Keillor: Happy to Be Here (1981)

 

For nokre veker sidan las eg sjølvbiografien til Keillor, ei bok eg likte. Der skreiv han mykje om korleis han fekk mange artiklar og historier på trykk i The New Yorker, der det er rimeleg vanskeleg å koma på trykk. Nokre av dei artiklane vart samla i denne boka, som er debutboka hans. Eg las ho for mange år sidan utan at det gjorde større inntrykk, men tenkte at det kunne passa å henta ho fram att no. 

Diverre var det ein opplagt grunn til at boka ikkje hadde gjort inntrykk. Boka er delt inn i fem. Boka vert ikkje interessant før i den siste delen, der tekstane ser ut til å vera rimeleg sjølvbiografiske. I resten av boka skriv han om sport, politikk, og han samlar ulike historier. Fellesnemnaren for dei fire fyrste delane er at alt er så godt som fritt for komikk. Korkje språket eller historiene er vellukka, og det er på grensa til utruleg at desse historiene var gode nok til at Keillor kunne leva av skrivinga. Er det verkeleg så lenge sidan 1970-åra? Har humoren endra seg så mykje? Og kan dette verkeleg vera dei beste historiene ein habil humorist som Keillor hadde skrive fram til 1981, då han fylte 39 år.

Det tek seg altså opp i dei siste fire historiene. Der har han funne ei røyst som minner om den som dominerer i resten av forfattarskapen hans. Men ein skal altså slita seg gjennom mykje rart før ein kjem så langt.

Guffen kan ikkje tilrå dette.  

Meir Keillor på kulturguffebloggen
Lake Wobegon Days (1985)
Leaving Home (1987)
We Are Still Married (1989)
Lake Wobegon Summer 1956 (2001)
In Search of Lake Wobegon (2001)
Liberty (2008)
Life Among the Lutherans (2009)
The Keillor Reader (2014)
That Time of Year (2020)
Lake Wobegon Virus (2020)