Resten av boka er ujamn. Ho opnar med dei obligatoriske oppvekstskildringane, som ikkje er så svært gjevande, held altså fram med Joy Division, før det held fram med New Order og andre prosjekt. Det heile vert fortalt på ein nøktern måte, utan den heilt store variasjonen. Fleire gonger er han inne på at biletet som er skapt av Joy Division ikkje er korrekt; dei var langt lystigare enn ein skulle tru. Det er ikkje sjå openberrt etter å ha lese dette - ja, dei var gutungar på tur, og fann på sprell eit vanleg russekull ville sett på som daglegdagse, og ja, det var veldig mykje festing i tida i New Order, men det vert ikkje fortalt på noko lystig måte.
For nokre år sidan skar det seg heilt mellom Sumner og bassisten i JD/NO - Peter Hook. Det bruker Sumner mykje plass på, der han framstår som den gode og snille, medan Hook ikkje er til å stola på. I intervju har Hook kome med ei opplagt innvending mot boka - var det verkeleg berre han Sumner krangla med?
Sumner skriv så godt som ingenting om familien, og det er bra. Det er ikkje difor me les denne boka. Men eg hadde nok venta at han skulle skrive meir om seg sjølv, at han hadde opna seg litt meir. Eg trur boka hadde vorte betre om han ikkje hadde halde korta så tett til brystet.
Guffen er lunken.
Meir Joy Division/New Order på kulturguffebloggen
Here are the Young Men (konsertfilm, 1982)
Chris Ott: Unknown Pleasures (2004)
Control (film, 2007)
Peter Hook: The Hacienda. How Not to Run a Club (2009)
Kevin Cummins: Joy Division (2010)
Peter Hook: Unknown Pleasures. Inside Joy Division (2012)
Ian Curtis: So This Is Permanence (2014)
Kevin Cummins: New Order (2015)
Peter Hook: Substance. Inside New Order (2016)
Jon Savage: This Searing Light, The Sun and Everything Else (2016)
Stephen Morris: Record Play Pause (2019)
Stephen Morris: Fast Forward (2020)
Kevin Cummins: Joy Division, Juvenes (2021)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar