Erika Fatland: Grensen (2017)

 

Undertittelen på denne boka, "En reise rundt Russland" røpar kva som skal skje. Ho er innom alle nabolanda på veg rundt Russland, eller nesten rundt Russland - av uklare grunnar droppar ho austkysten, utan at det er så veldig viktig. Ho skriv mykje om historia til dei ulike landa, men det det handlar mest om er tilhøvet deira til den store naboen. Det er eit greitt grep, og her er mykje forvitneleg og interessant, men boka tek likevel ikkje heilt av.

Boka opnar med båtreisa frå nordaust til nordvest, og det er den minst spanande delen av turen. Det kjem seg når ho reiser på landjorda, frå det søraustlege til det nordvestlege Russland. For meg, som er sånn middels interessert i asiatisk historie, vert det meir interessant jo lenger vest ho kjem. 

Alle landa har sine særtrekk, sjølvsagt, men det verkar som om Fatland opplever mykje av det same i det. Det er ofte spaning knytt til å kryssa grenser, det er svært ofte forseinkingar, og ho møter ofte folk som ikkje vil stå fram med eige namn. Ho er ofte heim til folk, der ho heile tida får tilbod om meir og meir mat. Eg kunne tenkt meg fleire avbrot frå dette - eg saknar dei verkeleg uventa vendingane, eg saknar det kuriøse, og eg kunne i alle fall tenkt meg nokre små drypp av humor. 

Guffen er lunken.