Hovudpersonen i boka er ein mann som ikkje har fått det heilt til. Boka hoppar att og fram i tid, og dei eldste delane fortel om ein litt vanskeleg oppvekst. Han bur saman med mor og syster; faren trur eg ikkje vert nemnt i det heile. Han er asosial, redd for å prøva nye ting, og trivst eigentleg best i sofaen. Det er litt meir fart i systera, og dei to har eit godt forhold, heilt til han plutseleg merkar at ho ikkje er eit born lenger. Ho flyttar for å studera, han vert verande heime.
Eller - han kjem seg ut til slutt, og får seg jobb i radio. Han vert godt likt, både av kollegaer og lyttarar, men går på ein smell, sluttar i jobben, og isolerer seg også som vaksen.
Så det er ikkje den lystigaste boka, men det er likevel ei fin bok. Den tiltakslause eg-personen vert skildra på ein fin måte, og sjølv om han ikkje får så god kontakt med folk, ser han veldig godt kva som skjer med andre.
Guffen tilrår.
Meir Haugerud på kulturguffebloggen
Thomas Hylland Eriksen og origamijenta (film, 2005)
Hva jeg betyr (roman, 2011)
Som du ser meg (film, 2012)
Enkle atonale stykker for barn (roman, 2016)
Barn (film, 2019)
Lyset fra sjokoladefabrikken (film, 2020)
Drømmer (film, 2024)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar